Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam; najchętniej stale towarzyszyłby właścicielowi. Serdeczny i życzliwy wobec domowników, nikogo nie faworyzuje, obdarzając wszystkich jednakowym uczuciem.
Jest nieufny wobec obcych i niechętnie nawiązuje przyjaźnie z nieznajomymi. Niewielki wzrost nie pozwala mu pełnić roli typowego stróża, ale jest psem bardzo czujnym i uważnym. Zasygnalizuje każdy podejrzany szmer za drzwiami, niestety jego gorliwość sprawia, że jest dość hałaśliwy.
Pomeranian nie zdaje sobie sprawy ze swoich małych rozmiarów, wydaje mu się, że w niczym nie ustępuje większym czworonogom. Jego odwaga i pewność siebie powodują, że niekiedy zachowuje się wręcz lekkomyślnie. Na ogół jest towarzyski i przyjazny wobec innych zwierząt. Chętnie przebywa w grupie psów, które z uwagi na jego bezpieczeństwo powinny być podobnej wielkości.
Dobrze układa sobie stosunki z dziećmi. Nasze pociechy muszą być jednak na tyle duże, aby rozumiały potrzeby tak małego psa i nie zrobiły mu przypadkowo krzywdy.
Szpic jest dumny i niezależny, o dużym poczuciu godności. Lubi mieć własne zdanie, ale nie wykazuje złośliwości. Łatwo adaptuje się do każdych warunków.
Dobrze będzie się czuł zarówno w domu z ogrodem, jak i w niewielkim mieszkaniu. To pies aktywny, ale nie wymagający długich spacerów. Jego zaletą jest brak skłonności do polowania i gonienia drobnej zwierzyny.
Pomeranian jest typowym psem do towarzystwa. Wyhodowano go, aby umilał czas człowiekowi i był efektownym zwierzęciem domowym. Nie wymagano od niego posłuszeństwa, ani wykonywania konkretnych zadań. To po prostu ulubieniec rodziny.
To pies inteligentny, bystry, spostrzegawczy i ciekawski. Nie nadaje się jednak do standardowego szkolenia. Trudno wyobrazić sobie tego niewielkiego pieska na kursie posłuszeństwa. Mieszkając z rodziną łatwo dostosowuje się do zwyczajów panujących w domu i nie sprawia większych kłopotów wychowawczych.
Szpic lubi się popisywać i często z własnej inicjatywy uczy się różnych sztuczek. Nie oczekujmy jednak, że będzie szybko i chętnie wykonywał nasze komendy.
Można go polecić wszystkim, którzy chcą mieć małego, efektownego przyjaciela i nie oczekują bezwzględnego posłuszeństwa. Na pewno nie jest to rasa dla ludzi nerwowych i zapracowanych.
Właściciel nie może być człowiekiem apodyktycznym, powinien być cierpliwy i wyrozumiały. Szpic będzie dobrym towarzyszem dla starszej osoby, spędzającej dużo czasu w domu. Ze względu na małe rozmiary i delikatną budowę nie jest polecany dla bardzo małych dzieci.
Piękny i kochany
OdpowiedzUsuń