WELSH CORGI PEMBROKE - ULUBIENIEC KRÓLOWEJ ELŻBIETY II

Welsh corgi pembroke jest żywy, pogodny i przyjacielski. Jego silny instynkt stadny każe mu się trzymać blisko rodziny, dlatego zwykle nie przejawia skłonności do włóczenia się. Raczej nie faworyzuje nikogo, jest bardzo wierny i przywiązuje się do wszystkich domowników.

Ze względu na swą cierpliwość przedstawiciel tej rasy jest doskonałym przyjacielem dzieci w każdym wieku. Wobec niemowląt jest delikatny, zwykle kładzie się obok i potrafi tak spędzić kilka godzin. Kilkuletnie maluchy są świetnymi kompanami do szalonych harców. Natomiast starsze pociechy to już partnerzy do bardziej zorganizowanych zabaw czy wspólnego uprawiania sportu. Czasem corgi podszczypują biegające dzieci, co wynika z instynktu zaganiania – trzeba je tego oduczyć.

Pembroke to czworonóg otwarty i serdeczny w stosunku do ludzi. Nie jest agresywny ani nieufny wobec obcych. Na dźwięk dzwonka czy pukanie do drzwi na ogół reaguje szczekaniem, by już po chwili wylewnie się z każdym przywitać.

Dobrze wychowany corgi zwykle bez problemu dogaduje się z innymi psami. Jednak zaatakowany przez pobratymca nie pozostanie dłużny. Między osobnikami tej samej płci mieszkającymi pod jednym dachem może dochodzić do konfliktów. W stosunku do małych zwierząt domowych pembroke jest tolerancyjny.


Przedstawiciel tej rasy nie lubi bezczynności. Ruch jest w jego wypadku bardzo ważny, bo zapobiega nudzie, pozwala zachować dobrą kondycję i szczupłą sylwetkę. Wystarczy jednak kilka spacerów w ciągu dnia, w tym jeden dłuższy (np. godzinny) połączony z zabawą i ćwiczeniami.

Pembroke nie potrzebuje dużo miejsca i dobrze się czuje w mieszkaniu, jeśli zapewnimy mu regularny ruch na świeżym powietrzu.

Dawniej corgi zaganiały bydło i owce – obiegały stado, szczekały i łapały nieposłuszne zwierzęta za pęciny. Udawało im się unikać kopnięć, bo są małe i zwinne. Używano ich także do pasienia gęsi i ochrony przed drapieżnikami, a nawet do tępienia szkodników na farmach.

Współczesny pembroke to głównie pies do towarzystwa. Ponieważ jest aktywny, bystry i wytrzymały, dobrze radzi sobie w niektórych sportach: agility, obedience, dogtrekkingu, flyballu czy frisbee (należy tylko unikać skoków w górę i nie uprawiać tego sportu wyczynowo). Może brać udział w konkursach pasienia. Niektóre psy tej rasy sprawdzają się w dogoterapii.


Welsh corgi pembroke ma świetną pamięć, szybko się uczy i chętnie współpracuje z człowiekiem. Te zalety mogą jednak przysporzyć kłopotów mało doświadczonym właścicielom, szybko nabiera bowiem nie tylko dobrych, ale i złych nawyków. Nauka powinna opierać się na wzajemnym zaufaniu, konsekwencji i łagodnym podejściu.

Przedstawiciel tej rasy to pracuś, lubi spełniać polecenia właściciela, dlatego powtarzanie ćwiczeń zwykle nie stanowi dla niego problemu. Dla jednych zwierzaków największą motywacją podczas szkolenia jest kęs jedzenia, dla innych aportowanie ulubionej zabawki. Szczenięta wymagają wczesnej socjalizacji, należy je zapoznać z jak największą liczbą bodźców: różnymi ludźmi, innymi psami, nowymi sytuacjami i odgłosami. Warto skorzystać z psiego przedszkola.

Corgi ma silny charakter i zawsze próbuje postawić na swoim. Wymaga jasno określonych zasad. Nie można mu na wszystko pozwalać, bo szybko podporządkuje sobie domowników. Zabawy maluchów z dużymi dorosłymi pobratymcami należy nadzorować, bo te pierwsze mogą łatwo nabawić się kontuzji.

Pembroke nadaje się prawie dla wszystkich, lecz wymaga konsekwentnego i mądrego wychowania. Trzeba poświęcić mu sporo uwagi i umożliwić rozładowanie nadmiaru energii. Może towarzyszyć zarówno rodzinom z dziećmi, jak i osobom starszym, ale aktywnym.